نوروفیدبک یک درمان ترجیحی برای حملات پنیک ارائه می‌دهد، به خصوص در مواردی که سایر گزینه‌های درمانی شکست خورده‌اند. نوروفیدبک همچنین غیرتهاجمی و غیردارویی است، بنابراین لازم نیست نگران عوارض جانبی ناخوشایند و غیرمنتظره باشید.
منبع: Drake institute of neurophysical medicine
ترجمه: دنیا نهضت
از دیگر مزایای درمان نوروفیدبک برای حملات پنیک می‌توان به بهبود اعتماد به نفس و احساس امنیت، کاهش استرس، افسردگی و اضطراب و افزایش تمرکز و توجه اشاره کرد.
درمان نوروفیدبک کمک می کند تا دیگر فرد در ترس حمله پنیک دیگری که او را در هر لحظه ناتوان کند، زندگی نمی‌کند. شاید بهترین مزیت نوروفیدبک برای حملات پنیک این واقعیت باشد که می‌تواند پایدار و طولانی مدت باشد.
مقایسه نوروفیدبک با درمان‌های مبتنی بر دارو برای پنیک
درمان سنتی برای حملات پنیک عموماً شامل ترکیبی از دارو و درمان است. برخی داروها می‌توانند در صورت بروز حمله پنیک یا قریب‌الوقوع بودن آن، به آرام کردن فرد کمک کنند. سایر داروها را نیز می‌توان در درازمدت برای درمان اضطراب مزمن و حملات پنیک مکرر استفاده کرد.
متأسفانه، هنگامی که بیمار دارو را قطع می‌کند، اضطراب و حملات پنیک او ممکن است بدون اینکه بیمار خودتنظیمی را برای بازگرداندن تعادل و آرامش آموخته باشد، بازگردد. مگر اینکه بیمار اقداماتی را برای تغییر واکنش خود به عوامل استرس‌زا انجام دهد، در این صورت ممکن است آسیب‌پذیری او در برابر حملات پنیک ادامه یابد.
آیا درمان نوروفیدبک برای اختلالات پنیک ایمن است؟
به عنوان یک درمان غیرتهاجمی و غیردارویی، درمان نوروفیدبک برای اختلالات پنیک کاملاً ایمن است. تا زمانی که یک متخصص روانپزشکی برنامه درمانی را در یک محیط بالینی مناسب تجویز و نظارت کند، درمان نوروفیدبک می‌تواند نتایج بلندمدتی را برای بهبود کیفیت زندگی ارائه دهد. یک مطالعه از سال ۲۰۲۱ گزارش می‌دهد که روش نوروفیدبک برای درمان اختلال اضطراب فراگیر، که حملات پنیک گاهی اوقات از علائم مرتبط با آن هستند، ایمن و مؤثر است.
حملات پنیک می‌توانند به دلیل یک اختلال اضطرابی درمان نشده یا تشخیص داده نشده یا در طول یک رویداد استرس‌زا ایجاد شوند. حملات پنیک حاد هستند، به این معنی که به طور ناگهانی و اغلب بدون هشدار ایجاد می‌شوند. اختلال پنیک یک بیماری مزمن از حملات پنیک منظم است.
منبع: Drake institute of neurophysical medicine
ترجمه: دنیا نهضت
علاوه بر این، حمله پنیک می‌تواند زمانی رخ دهد که فرد “تهدیدی” را درک کند که در واقع در محیط وجود ندارد. فقط یک “فکر” می‌تواند این مسپله را تحریک کند. یک تهدید درک شده همچنان باعث می‌شود که پاسخ جنگ یا گریز فرد به طور ناگهانی فعال شود، که می‌تواند استرس و اضطراب زیادی ایجاد کند.
حملات پنیک اغلب منجر به از دست دادن حس امنیت شخصی فرد می‌شوند. در صورت عدم درمان، حملات پنیک می‌توانند فرد را ناتوان کرده و باعث شوند که او دچار اضطراب شدید و مزمن و سایر علائم مرتبط با استرس شود.
علائم حمله پنیک چیست ؟
هنگامی که پاسخ جنگ یا گریز تحریک می‌شود، مواد شیمیایی از طریق بدن و مغز ارسال می‌شوند تا فرد را برای جنگیدن یا فرار کردن آماده کنند. در واقع در نبود یک تهدید واقعی، همچنان مجموعه‌ای از علائم روان‌فیزیولوژیکی و یک حس کلی از خطر پیشگویی شده، ترس بیش از حد یا حتی عذاب وجود دارد.
سایر علائم عبارتند از:
تنگی نفس، تپش قلب یا تپش قلب، درد یا ناراحتی قفسه سینه، لرزش یا رعشه، احساس خفگی، احساس خفگی یا وجود توده در گلو، احساس جدا شدن از واقعیت یا خود، عرق کردن، تهوع یا ناراحتی شکمی، احساس سرگیجه، سبکی سر یا غش، بی‌حسی یا سوزن سوزن شدن، لرز یا احساس گرما، ترس از دست دادن کنترل، “احساس دیوانه شدن”، ترس غیرمنطقی از مرگ
چه چیزی باعث حملات پنیک می‌شود؟
دلایل بالقوه متعددی برای حملات پنیک وجود دارد، اما جداسازی یک علت خاص همیشه ممکن نیست. حملات پنیک زمانی اتفاق می‌افتند که مغز یک رویداد، فکر یا احساس فیزیکی را به عنوان یک خطر اشتباه تفسیر می‌کند و واکنش جنگ یا گریز را تحریک می‌کند. عوامل رایج مؤثر در حملات پنیک عبارتند از مورد سوءاستفاده قرار گرفتن در دوران کودکی، عوامل استرس‌زای محیطی (مانند شغل سخت)، غم و اندوه، اضطراب و زمینه‌های ژنتیکی.
چند علت اصلی عبارتند از:
سابقه خانوادگی:
خانواده‌ای که سابقه استرس یا اختلالات اضطرابی دارد، احتمال بیشتری دارد که فرزندانی مستعد ابتلا به این شرایط داشته باشد. در حالی که استرس لزوماً در مقادیر قابل کنترل نگران‌کننده نیست، استرس مداوم یا شدید می‌تواند باعث واکنش جنگ یا گریز و حملات پنیک شود.
ناهنجاری‌های مغزی :
برخی از اختلالات تنظیمی در مغز می‌تواند فرد را مستعد ابتلا به مقادیر غیرطبیعی اضطراب و استرس کند و منجر به حملات پنیک شود.
خوددرمانی برای حملات پنیک یا هر چیز دیگری، با الکل یا سایر مواد، گاهی اوقات می‌تواند حملات پنیک بیشتری را ایجاد کند و احتمال ابتلا به اختلال مصرف مواد را افزایش دهد. به همین ترتیب، ترک این مواد نیز ممکن است حملات پنیک را تحریک کند.
لازم به ذکر است که اگرچه موارد فوق عوامل شایعی هستند که می‌توانند باعث حملات پنیک شوند، اما وجود این عوامل به این معنی نیست که حملات پنیک صد درد رخ خواهند داد و برعکس.
درمان پنیک
درمان نوروفیدبک برای حملات پنیک ، به بیمار آگاهی بلادرنگ از فعالیت و عملکرد فعلی مغز خود می‌دهد. با راهنمایی و پشتیبانی درمانگر، بیمار یاد می‌گیرد که پاسخ‌های روان‌فیزیولوژیکی خود را به یک تهدید فرضی به طور عادی‌تر شناسایی و تنظیم کند. سپس، با ادامه درمان بیمار، او به یادگیری و بهبود خودتنظیمی ادامه می‌دهد که می‌تواند او را قادر به توقف یا جلوگیری از حملات پنیک کند.
معرفی نوروفیدبک
نوروفیدبک یک نوع درمان منحصر به فرد است که شامل هیچ دارو یا محرکی نمی‌شود. در عوض، به عنوان ابزاری برای اندازه‌گیری عملکرد مغز شما عمل می‌کند و این اطلاعات را در زمان درستی در اختیار بیمار قرار می‌دهد تا بیمار بتواند تغییرات سالمی را برای کاهش علائم، بهبود عملکرد و رفاه عاطفی ایجاد کند.
ابزارهای نوروفیدبک فعالیت امواج مغزی را نشان می‌دهند و یک حلقه بازخورد نوروفیزیولوژیکی برای بیمار فراهم می‌کنند تا تغییرات دلخواه را در جهت عملکرد طبیعی‌تر مغز برای کاهش یا از بین بردن علائم ایجاد کند.
از آنجا که این درمان مبتنی بر خودتنظیمی است، بیمار می‌تواند تکنیک‌هایی را یاد بگیرد که می‌تواند در طول زندگی خود از آنها استفاده کند.
نوروفیدبک یک پروتکل درمانی غیرتهاجمی و غیردارویی است که برای درمان انواع اختلالات مرتبط با استرس و اضطراب، از جمله حملات پنیک ، استفاده می‌شود.
علاوه بر این، از آنجا که برنامه‌های درمانی نوروفیدبک بر تقویت ارتباط ذهن و بدن برای دستیابی به خودتنظیمی تمرکز دارند، بیماران می‌توانند مدت‌ها پس از پایان درمان، تسکین علائم را تجربه کنند.
تدوین و گردآوری: دنیا نهضت
نوروفیدبک چیست؟
نوروفیدبک زیر چتر کلی بیوفیدبک قرار می‌گیرد و به آن EEG – بیوفیدبک نیز گفته می‌شود.
بیوفیدبک عملکردهای فیزیکی بدن مانند تنش عضلانی، دما، فعالیت غدد عرق در نوک انگشتان، تغییرپذیری ضربان قلب و … دیگر را اندازه‌گیری می‌کند.
از سوی دیگر، نوروفیدبک صرفاً بر بهبود فعالیت الکتریکی مغز که توسط امواج مغزی اندازه‌گیری می‌شود، تمرکز دارد.
در طی نوروفیدبک، ما از الکترودها برای اندازه‌گیری و ثبت فعالیت امواج مغزی استفاده می‌کنیم. سپس از این یافته‌ها برای ایجاد پروتکل‌های درمانی برای رسیدگی به نیازها و شرایط منحصر به فرد هر بیمار استفاده خواهیم کرد.
این پروتکل‌های درمانی به بیماران کمک می‌کنند تا از ارتباط ذهن و بدن خود برای رسیدن به حالت آرامش عمیق‌تر استفاده کنند و با تمرین، تکنیک‌های خودتنظیمی آموخته شده و درونی شده در طول درمان می‌توانند به بیماران کمک کنند تا از حمله پنیک پیش رو جلوگیری کنند و علائم اختلال پنیک را کاهش دهند و بیمار کنترل خود را دوباره به دست می‌آورد.
نوروفیدبک چگونه کار می‌کند؟
نوروفیدبک با فراهم کردن امکان آگاهی بیماران از نحوه عملکرد مغزشان به صورت بلادرنگ و ایجاد فیدبک های مطلوب عمل می‌کند.
در واقع، این ویژگی نوروفیدبک به بیماران اجازه می‌دهد تا تجربه کنند که چگونه می‌توانند بر عملکرد مغز خود تأثیر بگذارند و این مسپله در امواج مغزی ثبت و اندازه‌گیری می‌شود.
کندترین امواجی که مغز یک فرد می‌تواند تولید کند، امواج دلتا هستند. این امواج کند برای عملکرد صحیح مغز بسیار مهم هستند و عمدتاً زمانی تولید می شوند که ما عمیقاً به خواب می رویم. اگر مغز در هنگام خواب به اندازه کافی از این امواج کند تولید نکند، ممکن است با احساس خستگی و بی‌قراری از خواب بیدار شویم.
دومین موج کند، امواج تتا هستند. این امواج کند زمانی تولید می شوند که ما خیال‌پردازی می‌کنیم یا شروع به خواب رفتن می‌کنیم. اما زیاد یا کمتر از حد بودن این امواج کند، مانع از عملکرد بهینه مغز ما می‌شود.
امواج آلفا به طور بهینه در مغز خلفی وجود دارند، زمانی که چشمان خود را می‌بندیم و استراحت می‌کنیم یا مدیتیشن می‌کنیم مقدار امواج آلفا افزایش می یابد. افزایش امواج آلفا برای کاهش اضطراب و متوقف کردن حملات پنیک مهم است.
امواج بتا سریع‌ترین امواج مغزی هستند. امواج بتا زمانی افزایش می‌یابند که فرد روی وظایف تحصیلی یا تکالیف شغلی تمرکز می‌کند. تولید بیش از حد امواج بتا با اضطراب فرد می تواند مرتبط باشد.
اگرچه همه انواع مختلف امواج مغزی ضروری هستند، اما بیشتر و یا کمتر از حد بودن هر یک از آنها می‌تواند منجر به نوعی اختلال شناختی شود.
طی فرایند نوروفیدبک، بیماران می‌توانند یاد بگیرند که الگوهای امواج مغزی خود را بهبود بخشیده و تقویت کنند تا زمانی که تمرکز، دقت، سازماندهی و پیگیری لازم است، امواج مغزی سریع‌تری داشته باشند.
برعکس، بیماران همچنین می‌توانند یاد بگیرند که چگونه عملکرد مغز خود را به حالت آرامش بیشتر “تغییر” دهند تا اثرات استرس و اضطراب را کاهش دهند.
نوروفیدبک، که با نام بیوفیدبک EEG (الکتروانسفالوگرام) نیز شناخته می‌شود، یک مداخله درمانی است که بازخورد فوری از یک برنامه مبتنی بر رایانه ارائه می‌دهد که فعالیت امواج مغزی مراجع را ارزیابی می‌کند. این برنامه از سیگنال‌های شنیداری یا دیداری برای کمک به بیماران در تشخیص الگوهای فکری خود و تلاش برای اصلاح آنها استفاده می‌کند. از طریق این فرآیند، مراجعان می‌توانند یاد بگیرند که عملکرد مغز خود را تنظیم و بهبود بخشند و امیدوارند علائم اختلالات عصبی و بیماریهای روانی مختلف را کاهش دهند.
تدوین و گردآوری: دکتر نرگس حسینی نیا
نوروفیدبک نوعی بیوفیدبک است. بیوفیدبک به کسب اطلاعات و معیارهایی در مورد عملکردهای فیزیولوژیکی – مانند ضربان قلب، فشار خون و دمای پوست – برای درک و تغییر فرآیندهای بدنی موجود اشاره دارد. نوروفیدبک نیز همین کار را انجام می‌دهد اما به طور خاص برای فعالیت مغز.
چه انتظاری باید داشت چگونه کار می‌کند؟ هنگام مراجعه به درمان نوروفیدبک به چه نکاتی باید توجه کرد؟ چه زمانی استفاده می‌شود؟ نوروفیدبک می‌تواند به درمان بسیاری از بیماریهای مختلف کمک کند، که در زیر به آنها اشاره می شود.
نوروفیدبک برای چه مسائلی مفید است؟
اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی
آسیب مغزی
بی‌خوابی و مشکلات خواب
اضطراب
افسردگی
اختلال استرس پس از سانحه
(PTSD) از دست دادن شناخت مرتبط با سن
اختلالات رفتاری
تأخیرهای رشدی
درد مزمن
بیماریهای بدنی-روانی
نوروفیدبک همچنین می‌تواند به عنوان یک مداخله کمکی در کنار سایر روش‌های درمانی مورد استفاده قرار گیرد .
نوروفیدبک چگونه کار می کند؟
دستگاه‌هایی به شکل هدست یا ایرباد می‌توانند فعالیت الکتریکی مغز را رصد کنند. مورد دیگر این است که مصرف‌کنندگان می‌توانند فعالیت مغز خود را در طول مدیتیشن مشاهده کرده و عملکرد خود را بهبود بخشند .
جلسات نوروفیدبک چطور پیش می رود؟
درمان نوروفیدبک شامل جلسات منظم ۳۰ یا ۶۰ دقیقه‌ای است. برخی افراد به جلسات کمتری نیاز دارند، در حالی که برخی دیگر به جلسات بیشتری نیاز دارند.
وقتی مراجعه‌کننده می‌رسد، می‌نشیند و ارائه‌دهنده خدمات درمانی، الکترودها را به پوست سر او وصل می‌کند، که اغلب با یک کلاه یا باند به آنها متصل می‌شود.
الکترودها فعالیت مغز آنها را همزمان با انجام این فرآیند به یک برنامه کامپیوتری منتقل می‌کنند. آنها ممکن است تصاویر گرافیکی را روی صفحه کامپیوتر تماشا کنند یا به موسیقی گوش دهند. ارائه دهنده خدمات، امواج مغزی آنها را روی صفحه نمایش کنترل می‌کند.
سپس برنامه کامپیوتری از طریق نشانه‌های بصری و شنیداری، فعالیت امواج مغزی مراجع را به سمت الگوهای مطلوب‌تر و کنترل‌شده‌تر هدایت می‌کند. آنها هنگامی که الگوهای امواج مغزی‌شان بهبود می‌یابد، بازخورد فوری از برنامه دریافت می‌کنند تا این تغییرات را تقویت کنند.
بین جلسات، مراجعین ممکن است متوجه تغییراتی در خلق و خو، استرس ، الگوهای خواب یا وضوح ذهنی خود شوند.
توجه داشته باشید که نوروفیدبک در مطب یا کلینیک انجام می‌شود. فرد در طول جلسه هوشیار و آگاه می‌ماند، هیچ آرام‌بخش یا دارویی استفاده نمی‌شود و می‌تواند پس از جلسه به روال روزانه خود بازگردد.
نوروفیدبک چگونه کار می‌کند؟
نوروفیدبک روشی برای مدیریت یا تنظیم عملکرد مغز است تا به شیوه‌ای سالم‌تر عمل کند. این امر با جلسات آموزشی مکرر با استفاده از یک برنامه نوروفیدبک کامپیوتری حاصل می‌شود که به سیستم عصبی مرکزی آموزش می‌دهد تا فرکانس‌های امواج مغزی را مجدداً سازماندهی و تنظیم کند.
ایده این است که بیماران می‌توانند امواج مغزی خود را که در مقابلشان به تصویر کشیده شده است، ببینند. اگر آنها بتوانند یاد بگیرند که افکار خود را برای تولید الگوی فعالیت مطلوب تغییر دهند، می‌توانند اثرات مضر مرتبط با الگوی فعالیت اولیه را برطرف کنند.
برای مثال، برخی تحقیقات نشان می‌دهد که EEG ممکن است به کاهش علائم ADHD در کودکان کمک کند. فعالیت مغز در میان افراد مبتلا به ADHD گاهی اوقات با افزایش قدرت امواج تتا، امواج مغزی کندتر، و کاهش قدرت امواج بتا، امواج مغزی سریع‌تر، مرتبط است. سپس می‌توان از EEG برای کمک به کودکان در یادگیری تغییر نسبت این دو نوع موج مغزی استفاده کرد.
هنگام مراجعه به درمان نوروفیدبک به چه نکاتی باید توجه کرد؟
بسیاری از افراد در درمان یک بیماری مداوم یا در ترکیب با سایر روش‌های درمانی به آموزش نوروفیدبک ارجاع داده می‌شوند.
علاوه بر این، در کار با هر درمانگری، پرسیدن موارد زیر مهم است:
چگونه آنها ممکن است به نگرانی‌های خاص شما کمک کنند
اگر قبلاً با این نوع مشکل (شبیه مشکل شما) مواجه شده‌اند روند کار آنها چگونه است
علاوه بر پیدا کردن کسی که پیشینه تحصیلی و تجربه مرتبط داشته باشد، به دنبال درمانگری باشید که در بحث در مورد مسائل شخصی با او احساس راحتی کنید، کسی که درک درستی از مورد خاص شما داشته باشد و بتواند فرآیند نوروفیدبک، مزایای بالقوه و محدودیت‌های آن را به روشنی و به روشی که برای شما قابل درک باشد، توضیح دهد.
میگرن و اضطراب ارتباط نزدیکی با هم دارند و اغلب با هم بروز می کنند. اضطراب می تواند بر افراد مبتلا به میگرن تأثیر بگذارد و چرخه ای از استرس و درد ایجاد کند که بر زندگی روزمره آنها تأثیر می گذارد. برای برخی، اضطراب حتی ممکن است به شروع یا بدتر شدن میگرن کمک کند و چالش‌های بیشتری را در مدیریت وضعیت آنها ایجاد کند.
اختلالات اضطرابی مانند اختلال اضطراب فراگیر (GAD)، اختلال هراس و فوبیای اجتماعی در افراد مبتلا به میگرن بیشتر از جمعیت عادی است. این امر به ویژه برای کسانی که مبتلا به میگرن مزمن هستند، که در آنها با افزایش فراوانی و شدت میگرن، سطح اضطراب افزایش می یابد، صدق می کند.
نویسنده: داون باس، ۲۰۲۴ ترجمه: دکتر نرگس حسینی نیا
چرا اضطراب همراه با میگرن ایجاد می شود؟
اضطراب مرتبط با میگرن اغلب ناشی از عدم اطمینان در مورد حملات میگرنی است. نگرانی های رایج عبارتند از:
پیش بینی درد: ترس از اینکه میگرن بعدی چه زمانی رخ دهد می تواند یک حالت اضطراب دائمی ایجاد کند.
تأثیر بر برنامه ها: نگرانی در مورد از دست دادن رویدادهای مهم، کار یا فعالیت های اجتماعی به دلیل حمله میگرن.
تصمیمات زندگی: اضطراب همچنین می تواند با نگرانی در مورد تصمیمات بزرگتر زندگی، مانند فرصت های شغلی یا برنامه ریزی خانواده، که ممکن است تحت تاثیر میگرن باشد، ایجاد شود.
عملکرد روزانه: نگرانی در مورد اینکه چگونه میگرن بر روابط، امور مالی و مدیریت کلی زندگی تأثیر می گذارد، می تواند اضطراب را تشدید کند.
با توجه به ماهیت غیرقابل پیش بینی و اغلب ناتوان کننده میگرن، این نگرانی ها منطقی هستند. با این حال، اضطراب مداوم می تواند بر ذهن و بدن تأثیر بگذارد و منجر به چرخه ای از استرس شدید و تشدید علائم میگرن شود.
علل سردرد با فشار بالا چیست؟
عوامل متعددی می تواند منجر به سردرد با فشار بالا شود، از جمله:
جمعیت شناسی: در زنان بیشتر از مردان و در افراد دارای اضافه وزن شایع است.
داروها: برخی داروها، مانند آنتی بیوتیک های تتراسایکلین (مانند داکسی سایکلین یا مینوسیکلین)، می توانند باعث سردرد با فشار بالا شوند. استفاده بیش از حد از مکمل‌های ویتامین A نیز می‌تواند در این امر نقش داشته باشد.
شرایط زمینه ای: برخی از شرایط پزشکی مانند بیماری کوشینگ، نارسایی کلیه و سندرم های مرتبط با سطوح بالای کورتیزول یا آلدوسترون می توانند این خطر را افزایش دهند.
آیا اضطراب می تواند میگرن را بدتر کند؟
بله، اضطراب می‌تواند با افزایش ناتوانی کلی و کاهش کیفیت زندگی، زندگی افراد مبتلا به میگرن را دشوارتر کند. اضطراب ممکن است باعث شود افراد به دلیل ترس از تداخل حمله میگرنی با آن برنامه ها از انجام برنامه ها یا تعهدات اجتناب کنند. این رفتار اجتنابی می تواند منجر به افزایش انزوای اجتماعی و استرس شود و هر دو علائم میگرن و اضطراب را تشدید کند.
در حالی که اضطراب در میان افراد مبتلا به میگرن رایج است، درمان اضطراب زمینه‌ای می‌تواند تأثیرات مثبتی بر مدیریت علائم میگرن داشته باشد. مطالعات نشان داده اند که کاهش دفعات میگرن از طریق درمان موثر اغلب به بهبود اضطراب و بهزیستی کلی منجر می شود.
چگونه می توان علائم اضطراب مرتبط با میگرن را شناسایی کرد؟
افراد مبتلا به میگرن ممکن است علائم اضطراب را تجربه کنند بدون اینکه همیشه آنها را تشخیص دهند. برخی از علائم رایج اضطراب عبارتند از:
نگرانی مداوم: افکار مداوم در مورد رویدادها یا نگرانی های آینده، به ویژه در مورد محرک های میگرن و تأثیر آنها بر زندگی.
بی قراری فیزیکی: مشکل در یک جا نشستن، بی قراری، یا احساس “مشوش” بودن.
مشکل در خواب: بی خوابی ناشی از افکار مسابقه ای (الگوهای فکری سریع و مداوم و پرتکرار) یا نگرانی در مورد حمله بعدی میگرن.
تحریک پذیری: احساس تندخویی، بی قراری، یا به راحتی نا امیدی.
تغییرات در اشتها: یا کمبود اشتها یا پرخوری به عنوان راهی برای مقابله با استرس.
این علائم ممکن است همیشه به راحتی در خود تشخیص داده نشود و دیگران ممکن است قبل از اینکه فرد متوجه آنها شود به آنها اشاره کنند.
مراحل مدیریت اضطراب مرتبط با میگرن
مدیریت اضطراب در کنار میگرن مستلزم ترکیبی از راهبردها است. در اینجا چند مرحله توصیه می شود:
۱) با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مشورت کنید
با بحث در مورد علائم اضطراب با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی، مانند پزشک مراقبت های اولیه یا متخصص سردرد، شروع کنید. آنها ممکن است روان درمانی را توصیه کنند و می توانند شما را برای درمان بیشتر به متخصصان سلامت روان ارجاع دهند.
۲) به عوامل سبک زندگی توجه کنید
بهبود برخی عادات سبک زندگی می تواند به کاهش علائم اضطراب و میگرن کمک کند:
خواب: با تمرین تکنیک های آرامش بخش، مانند تنفس عمیق یا تصاویر هدایت شده، برای آرام کردن افکار مسابقه ای قبل از خواب، از خواب باکیفیت اطمینان حاصل کنید.
ورزش: حرکت منظم می تواند به کاهش استرس و اضطراب کمک کند. حتی فعالیت بدنی سبک نیز می تواند تاثیر مثبتی داشته باشد.
تغذیه و آبرسانی: یک رژیم غذایی متعادل را حفظ کنید، هیدراته بمانید و از محرک هایی مانند کافئین و نوشیدنی های انرژی زا که ممکن است اضطراب را افزایش دهند اجتناب کنید.
۳) روان درمانی را در نظر بگیرید
نشان داده شده است که چندین روش روان درمانی در مدیریت اضطراب موثر هستند:
درمان های شناختی رفتاری: به افراد کمک می کند تا الگوهای افکار منفی را شناسایی کرده و آن ها را با افکار متعادل تر و واقع بینانه جایگزین کنند. برای مدیریت اضطراب و میگرن بسیار موثر است.
نوروفیدبک و بیوفیدبک: این درمان شامل نظارت بر پاسخ های فیزیولوژیکی (مانند ضربان قلب و تنش عضلانی) و استفاده از تکنیک های آرام سازی برای مدیریت آنها است.
کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی (MBSR): تمرین های ذهن آگاهی و مدیتیشن می تواند به افراد در مدیریت استرس، بهبود تنظیم هیجانی و حتی کاهش دفعات میگرن کمک کند.
مدیتیشن و تکنیک های آرامش:تمرینات مدیتیشن و تمرکز حواس می تواند سیستم عصبی را آرام کند، اضطراب و استرس را کاهش دهد. با تمرین منظم، افراد می توانند توانایی مدیریت اضطراب را به طور موثرتر، چه در طول دوره و چه در خارج از دوره های میگرنی، توسعه دهند.
چه زمانی باید با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی صحبت کرد؟
اگر اضطراب به طور قابل توجهی بر زندگی روزمره شما تأثیر می گذارد، مهم است که از یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی کمک بگیرید.
متخصصان سلامت روان، مانند روانشناسان یا مددکاران اجتماعی، می توانند درمان و پشتیبانی را برای کمک به مدیریت اضطراب ارائه دهند.
همچنین می‌توانید گزینه‌های درمانی را از طریق پلتفرم‌های آنلاین، کتاب‌ها یا برنامه‌هایی که بر تکنیک‌های شناختی-رفتاری، تمرکز حواس و آرامش تمرکز دارند، کشف کنید.
اضطراب و میگرن اغلب در هم تنیده هستند و چالش های بیشتری را برای کسانی که با درد مزمن زندگی می کنند ایجاد می کند. با این حال، با استراتژی های مناسب، اضطراب را می توان به طور موثر مدیریت کرد، کیفیت کلی زندگی را بهبود بخشید و حتی تاثیر میگرن را کاهش داد. چه از طریق تغییر سبک زندگی، رفتار درمانی، درمان های مبتنی بر تکنولوژی مثل نوروفیدبک، بایوفیدبک و تی دی سی اس یا حتی تمرین‌های تمرکز حواس، راه‌های زیادی برای بازیابی کنترل و رهایی از علائم اضطراب و میگرن وجود دارد.
